دوست عزیز! حالا من چند تا سؤال از شما دارم:

• دولت در سال حدود 300 هزار میلیارد تومن یارانه نقدی به مردم می‌ده؛ این بودجه کلان رو از کجا می‌یاره؟
• حدود 400 هزار میلیارد تومن حقوق کارمندان دولت می‌شه؛ این حقوق رو از کجا می‌یاره؟
• حقوق نیروهای مسلح، پلیس و … در سراسر کشور از کجا می‌یاد؟
• حقوق معلمین، اساتید دانشگاه‌ها و … از کجا می‌یاد؟
• ساخت و نگهداری بیش از 100 هزار مدرسه؛ حدود 500 دانشگاه، ساختمان‌های دولتی، وزارت‌خونه‌ها و … در کل کشور از کجا می‌یاد؟
• دولت بودجه احداث و نگهداری بیش از 220 هزار کیلومتر جاده‌های سراسر کشور، پالایشگاه‌‌ها، سکوهای نفتی، نیروگا‌های برق سراسر کشور رو از کجا می‌یاره؟
• بودجه توسعه و نگهداری شبکه گازرسانی کشور که بزرگترین شبکه گازرسانی در دنیاست رو از کجا می‌یاره؟
• بیشترین توسعه روستایی رو ایران در دنیا داشته. هزینه‌هاش از کجا تأمین می‌شه؟
• یکی از پرهزینه‌ترین وزارت‌خونه‌ها، وزارت بهداشت و درمان هست. بودجه این وزارت رو کی تأمین می‌کنه؟
• بودجه نظامی و امنیتی کشور چطور؟ کشوری که پنجمین قدرت نظامی دنیا رو داره!
• بودجه آموزش و تحصیل میلیون‌ها دانش‌آموز و دانشجو چطوری تأمین می‌شه؟
• این همه رشد علمی و تکنولوژی کشور، هزینه می‌خواد؛ هزینه‌اش چطوری به دست می‌یاد؟

و هزاران خرج دیگه‌ای که ممکنه اصلاً به ذهنمون خطور نکنه.

تازه اگه آشوب، اغتشاش، کرونا و سیل و زلزله و … بیاد، هزینه‌های زیادی رو به کشور تحمیل می‌کنه.

دوست عزیز! من اطلاعات دقیق‌تری در مورد دخل و خرج کشور ندارم؛ اما چند نکته رو می‌دونم:

1. درآمد ایران به خاطر این که مستقل هست و نقت رو مفت به بیگانگان نمی‌ده؛ خیلی زیاده؛ هر چند که در تحریم و فشار هستیم؛ اما بازم خدا رو شکر، درآمد کشور خیلی خوبه.
2. خرج مملکت هم خیلی زیاده. یه مقدارش رو بالا گفتم.

درآمد کشور محدود هست؛ خرج کشور هم باید متناسب با درآمدش تنظیم بشه که این کار خیلی پیچده‌ای هست. تو دنیا هیچ کشوری حتی آمریکا، انگلستان، آلمان، فرانسه، چین، روسیه و .. نتونستن عمق این پیچیدگی رو بفهمن و حلش کنن! چون حوادث زیادی رخ می‌ده و هر حادثه‌ای به گونه‌ای این معادله رو چندمجهولی می‌کنه. یعنی ابهاماتش رو بیشتر می‌کنه. ضمن این که دشمنی هم هست.

البته منظورم این نیست که کار قابل حل نیست؛ بلکه باید تلاش کرد و تا اونجایی که ممکنه مشکل رو کم کرد.

مشکل فرهنگی عامل مشکل اقتصادی

اما دوست عزیز! اگه یه کمی عمیق فکر کنیم، می‌بینیم: یه سری خصوصیات فرهنگی در جامعه ما هست که مشکلات اقتصادی زیادی رو به بار می‌یاره؛ من چندتاشُ می‌گم:

1. کم‌کاری: تنبلی، کج‌کاری، سمبل‌کاری و به عبارتی «کار بی کیفیت انجام دادن» یکی از معضلات اقتصادی ماست. ما از کشورهای کم‌کار دنیا هستیم. در یه آماری می‌خوندم که آمریکایی‌ها دو و نیم برابر ما کار می‌کنن؛ یعنی اگه مثلاً یه آمریکایی در روز 10 ساعت کار مفید داره، ما تنها 4 ساعت کار می‌کنیم. یه کارمند ایرانی در روز کمتر از 1 ساعت کار مفید انجام می‌ده. این یعنی این که از هر هشت نفر، یک نفر داره کار می‌کنه و هفت نفر کاملاً بی‌کار و حقوق‌بگیر هستن.

بسیار اهل تفریح و بازی و سرگرمی هستیم و همچنین اهل مطالعه کتاب‌های مفید نیستیم. همه این‌ها باعث می‌شه که کمیت و کیفیت کار در کشور پایین بیاد.

2. قانون گریزی: بعضی از مردم ما تا می‌تونن از اجرای قانون شونه خالی می‌کنن؛ عدم رعایت قانون باعث می‌شه که هزاران میلیارد تومن در روز به کشور ما ضربه اقتصادی بزنه. (توضیحش مفصله)
3. مصرف زیاد: ما یکی از کشورهای پُرمصرف دنیا هستیم. اسراف آب و برق؛ اسراف مواد خوراکی مثل برنج و میوه‌جات و … خود این باعث گرانی‌ها و نگرانی‌ها می‌شه.
4. اعتماد به رسانه‌های مخالف: وقتی مردم به رسانه‌های اون ور آبی اعتماد کنن، طبیعی‌ـه که دشمن سوء استفاده می‌کنه و مردم رو عصبی و بدبین می‌کنه. دشمن خیر و صلاح ما رو نمی‌خواد و مطالبی رو می‌گه که از همه لحاظ، از جمله از لحاظ اقتصادی برای کشور ضرر داره.
5. بدبینی: بدبینی به مسئولینی که خودمون انتخابشون می‎کنیم، باعث می‌شه که خدمات و پیشرفت‌های کشور به چشم نیاد؛ در عوض اگه گوشه کناری، یه کسی یه کار خطایی انجام بده، مسئولین رو متهم ردیف اول بدونیم. همین بدبینی باعث عصبی شدن، ناامیدی، قانون‌گریزی و ضررهای دیگه می‌شه.

الآن هر جایی می‌نشینی، تو صف نونوایی، تو تاکسی، اتوبوس و …. اکثر مردم از مشکلات و بدبختی‌هاشون می‌گن و همه هم مقصر رو مملکت و و مسئولین می‌دونن؛ در حالی که کشور روز به روز داره پیشرفت می‌کنه. 40 سال قبل کشور ما مثل کشورهای همسایه بود؛ الآن کشور ایران در کل منطقه غرب آسیا یکی از قوی‌ترین کشورهاست.

شما چی فکر می‌کنی دوست من؟ می‌تونی چند تا از خصوصیاتی که باعث می‌شه به اقتصاد کشور لطمه بزنه رو لیست کنی:

1.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

راه‌حل اصلی، همکاری مردمی

خلاصه این که آقا دوست عزیز! رفع مشکلات اقتصادی فقط و فقط با همت و همکاری مردم و مسئولین صورت می‌پذیره. اگه بهترین مسئولین دنیا هم سرکار باشن؛ اما مردم همکاری نکنن، هیچ دولتی موفق نخواهد بود.

این طور نیست؟ نظر شما چیه؟

2.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .