ببین دوست عزیز، خیلی باید خدا رو شکر کنی که چنین آرزویی داری و معلوم میشه خدا خیلی خیلی دوست داره که چنین آروزویی در دلت قرار داده! امام صادق علیه السلام می‌فرماید: اگه خدا خیر و صلاح و خوبی بنده‌ای رو بخواد، زیارت امام حسین (ع) رو براش محبوب می‌کنه و این بنده خیلی دوست داره امام حسین (ع) رو زیارت کنه. [1]

ارزش زیارت امام حسین (ع)

عزیز جان! زیارت ائمه اطهار (ع) خیلی با ارزشه؛ میدونی امام صادق (علیه السلام) در ثواب زیارت امام حسین (علیه السلام) چی می‌فرماید؟

می‌فرماید: «هیچ کسی در روز قیامت نیست؛ مگر این که آروز کند: ای کاش! ای کاش! در دنیا امام حسین رو زیارت کرده بود!»

چرا این طوری آرزو می‌کنه؟

امام می‌فرماید: «وقتی که می‌بینه خدا چقدر زائران امام حسین (ع) رو دوست داره! و چقدر بهشون محبت می‌کنه! و چقدر خدا بهشون پاداش میده!»

حالا ما چه کنیم؟

حالا دوست عزیز! مایی که از امام حسین (علیه السلام) دوریم چه کنیم؟ آیا راهی هست که به ثواب زیارت امام برسیم؟ نظرت چیه؟ چرا یه عده‌ای نزدیک امام حسین (ع) هستن و هر موقع می‌خوان می‌تونن امام رو زیارت کنن؛ اما ما چی؟

1.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

زیارت امام حسین و ائمه اونقدر مهم و با ارزشه که امام صادق می‌فرماید: «هر کس بخواهد فردای قیامت با پیامبر باشد! با حضرت زهرا باشد! با امام علی باشد! زیارت امام حسین (ع) رو ترک نکنه.» [2]  یعنی دائماً به زیارت امام حسین (ع) بره.

خیلی عجیبه که ما می‌تونیم به لطف خدا، با زیارت امام حسین (ع) به بالاترین درجه بهشت برسیم! باورت میشه علی دوست عزیز؟!

خب حالا ما چه کنیم؟

الان بهت میگم:

ببین خدا خیلی مهربونه؛ مایی که کم می‌تونیم امام حسین (ع) یا ائمه اطهار (ع) رو از نزدیک زیارت کنیم، به ما گفتن می‌تونید از راه دور، از همون خونت، مسجد یا هر جای دیگه‌ای امام‌ها رو زیارت کنید؛ ان شاء الله ثواب زیارت از نزدیک رو بهمون می‌دن!

زیارت عاشورا

امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: «هرکس زیارت عاشورا رو بخواند، مثل این است که امام حسین (ع)رو در روز عاشورا یاری کرده و با حضرت شهید شده! و در درجات شهدای کربلا شریکه! و در ثواب تمام کسانی که امام حسین رو زیارت کرده باشند، شریک است.[3] [1]

باورت میشه؟!

هر موقع یاد امام حسین می‌افتی، سه مرتبه بگو: «صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ» که سلامت از دور و نزدیک به امام حسین می‌رسه.[4]

عزیز جان! اگه می‌خواهی مثل شهدای کربلا باشی و انگار در کربلا با امام حسین (ع) بودی و حضرت رو یاری می‌کردی، بگو: يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً.[5]  یعنی: «ای کاش با اونها (امام حسین (ع) و یارانش) می‌بودم و به رستگاری و خوشبختی بزرگ می‌رسیدم.»

اگه می‌خواهی خدا صد هزار گناهت رو ببخشه! صد هزار پاداش بهت بده! صد هزار درجه بهت بده! موقع نوشیدن آب امام حسین (ع) رو یاد کن و قاتلانش رو لعن کن.[6]

دوست عزیز! هر کدوم از این کارا رو که می‌تونی، انجام بده؛ اگه خدا ببینه شما اینقدر زیارت امام رو دوست داری و هر روز داری از دور امام رو زیارت می‌کنی، ان شاء الله به زودی زیارت رو از نزدیک روزیت می‌کنه.

به امید آن روز بهاری

الآن چه تصمیم گرفتی، اگه دوست داشتی برامون بنویس:

2.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

نظراتت رو برامون ارسال کن.

موفق و پیروز و سربلند باشید!

[1].  مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَيْرَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَيْنِ ع (وسائل الشيعه، ج14، ص 496)

[2].  مَنْ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ فِی جِوَارِ نَبِیِّهِ وَ جِوَارِ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ فَلَا یَدَعْ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ علیه السلام (سائل الشیعه: ج14، ص425)

[3]. امام باقر (ع):  وقتی این زیارت را با آدابش خواندی؛ “كَتَبَ اللَّهُ لَكَ بِهَا أَلْفَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْكَ أَلْفَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَكَ مِائَةَ أَلْفِ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ كُنْتَ مِمَّنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ حَتَّى تُشَارِكَهُمْ فِی دَرَجَاتِهِمْ وَ لَا تُعْرَفُ إِلَّا فِی الشُّهَدَاءِ الَّذِینَ اسْتُشْهِدُوا مَعَهُ وَ كَتَبَ لَكَ ثَوَابَ كُلِّ نَبِیٍّ وَ رَسُولٍ وَ زِیَارَةِ مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ‌بْنَ‌عَلِیٍّ(ع) مُنْذُ یَوْمَ قُتِل / خداوند متعال براى تو هزارهزار حسنه نوشته و هزارهزار گناه محو مى فرماید و صد هزارهزار درجه مقام و مرتبه‌ی تو را بالا برده و تو را از كسانى قرار مى دهد كه با حضرت حسین‌بن‌على(ع) شهید شده اند و بدین ترتیب در درجه‌ی ایشان قرارت مى دهد و شناخته نمى شوى مگر در زمره‌ی شهدائى كه با آن حضرت شهید شده اند و ثواب تمام انبیاء و رسولان و كسانى را كه زیارت امام حسین(ع) را از زمان شهادتش تا به الآن نموده اند برایت مى نویسد.”

[4].  یونس بن ظبیان به امام صادق (علیه السلام) عرض کرد: «من زیاد امام حسین (ع) رو یاد می‌کنم؛ چه بگویم؟ امام فرمودند: «سه مرتبه بگو: «صلی الله علیه یا اباعبدالله» سلام شما از راه دور و نزدیک به امام می رسه.» فَقَالَ لَهُ إِنِّي كَثِيراً مَا أَذْكُرُ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَأَيَّ شَيْءٍ أَقُولُ: قَالَ قُلْ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ تُعِيدُ ذَلِكَ ثَلاَثاً فَإِنَّ اَلسَّلاَمَ يَصِلُ إِلَيْهِ مِنْ قَرِيبٍ وَ مِنْ بَعِيدٍ.  (وسائل الشیعه:  ج۱۴ ص۴۹۳)

[5]. قال الرضا (علیه السلام): یابنَ شَبیبٍ! إن سَرَّكَ أن یكونَ لَكَ مِنَ الثَّوابِ مِثلُ ما لِمَنِ استُشهِدَ مَعَ الحُسَینِ بنِ عَلِی(ع) فَقُل مَتى ذَكَرتَهُ: یا لَیتَنی كُنتُ مَعَهُم فَأَفوزَ فَوزا عَظیما. امام رضا (علیه السلام) به ابن شبیب فرمودند: اگر خوشحال می‌شوی که ثوابی به مثل شهدای (کربلا) که در کنار امام حسین (ع) به شهادت رسیدند، داشته باشی؛ وقتی به یاد امام حسین (ع) می‌اُفتی، بگو: «ای کاش با آنها می بودم و به رستگاری بزرگ نائل می شدم.» (عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج ۱ ص ۲۹۹ ح ۵۸)

[6].  كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِذَا اِسْتَسْقَى اَلْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَيْتُهُ قَدِ اِسْتَعْبَرَ وَ اِغْرَوْرَقَتْ عَيْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِي يَا دَاوُدُ لَعَنَ اَللَّهُ قَاتِلَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ اَلْمَاءَ فَذَكَرَ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلاَّ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اَللَّهُ تَعَالَى يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ثَلِجَ اَلْفُؤَادِ در محضر مبارك امام صادق عليه السّلام بودم، حضرت آب طلبيدند و زمانى كه آب را نوشيدند، ديدم در حضرت حالت گريه پيدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشك شد سپس به من فرمودند: اى داود خدا قاتل حسين عليه السّلام را لعنت كند، بنده‌اى نيست كه آب نوشيده و حسين عليه السّلام را ياد نموده و كشنده‌اش را لعنت كند مگر آنكه خداوند منّان صد هزار حسنه براى او منظور مى‌كند و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مى‌كند. (کامل الزيارات: جلد ۱؛ صفحه ۱۰۶)