داشتن انگیزه کمک به دیگران، یه نعمت خدادادیه؛ خوشا به حالت! شکر این نعمت رو به جا بیار تا خدا بیشترش کنه!

امام علی (علیه السلام): همونطوری که کمک می‌کنی، کمک می‌شوی.[1]

به نظر من اولین کمکی که خدا به کمک‌کننده می‌کنه، اینه که تو دلش شادی ونشاط می‌کاره؛ واقعاً کسی که به دیگران کمک می‌کنه، لذت دنیا رو می‌بره. حتماً تجربه این لذت رو زیاد داری؟ این طور نیست؟

1.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

امام صادق (علیه السلام): تا وقتی که مؤمن به دنبال کمک به دیگران هست، خداوند یاور مؤمن هست.[2]

امام کاظم (علیه السلام): خداوند در زمين بنده‌هایی داره كه براي برآوردن نيازهاي مردم در سعی و تلاشند؛ این افراد روز قیامت از عذاب خدا ایمن هستند.[3]

حرفه‌ای شو

کمک به دیگران درستـه که یه امر قلبی و دلی هست؛ اما علاوه بر نیت و انگیزه، یه مهارتــه؛ برای هر مهارتی باید حرفه‌ای کار کنی تا کارت اثرگذار و با دوام باشه. حرفه‌ای اگه کار کنی، می‌تونی نه تنها خودت کمک‌کار دیگران باشی، بلکه دیگران رو هم برای کمک‌رسانی فعال کنی.

روش‌های کمک حرفه‌ای

حالا اگه اجازه بدی، می‎خوام چند تا پیشنهاد ارائه کنم؛ شاید که مفید واقع بشه!

خودجوشی

اولین و مهمترین عامل حرفه‌ای شدن در کمک به دیگران؛ از درون جوشیدن هست؛ خودجوش و باانگیزه بودن هست؛ آدمی که خودجوش کار می‌کنه، ناخواسته یا خواسته حرفه‌ای عمل می‌کنه؛ مثل مادری که ناخودآگاه به صورت حرفه‌ای به فرزندش رسیدگی می‌کنه.

اما اگه شخصی زورکی بخواد کمک کنه، یا برای کسب درآمد و پول به دیگران کمک کنه؛ یا برای معروف شدن و به به گفتن دیگران کار کنه، متخصص هم که باشه؛ بازم یه جای کارش می‌لگنه. این طور نیست؟

2.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

روحیه و نشاط کمک کردن به دیگران رو باید از خدا بخواهی؛ تا نشاط داری می تونی به دیگران کمک کنی.

تلاش و کوشش دلسوزانه

نیکوکار واقعی، شبانه‌روزی تلاش می‌کنه و همیشه ناراحته که چرا کم کار کرده! اونقدر دلسوز و جدی تلاش می‌کنه که کارهای خودشو حساب نمی‌کنه؛ منتظر تشکر و قدردانی دیگران هم نیست.

فکر، مطالعه، مشورت و خلاقیت

اگه بخواهی حرفه‌ای حامی دیگران باشی، باید فکر و تدبیر و خلاقیت داشته باشی؛ به همین خاطر مدام باید کیفیت کارهات رو با مطالعه و مشورت با متخصصین و کسایی که تجربه دارن، ارتقاء بدی. همیشه باید کار جدیدت بهتر از قبلی باشه.

تو این قسمت، نوشتن ایده‌ها و نظرات خیلی خیلی در پیشرفت کارت اثر می‌گذاره. نوشتن فکر، معجزه می کنه! می‌گی نه؟! تجربه کن!

همین الآن یه کمی فکر کن و مهمترین ایده‌های کمک به دیگران رو که می‌تونی انجام بدی رو لیست کن.

3.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

نیروسازی با تشکیل گروه دوستان

همیشه باید به فکر این باشی که هر ماه یا هر سال چند نفر رو مثل خودت بسازی! به همین خاطر پیشنهاد می‌کنم؛ با دوستات به صورت گروهی کار کنی؛ البته دوستای پاکار، خوش‌اخلاق و مؤمن.

محمدرضا جان! شما تو سنی هستی که می‌تونی با دوستات خیلی خوب رشد کنی؛ می‌تونی یه گروه تشکیل بدی و لیدر و سرگروه بشی و به صورت تیمی و گروهی رشد کنی.

البته لیدر شدن فوت و فن می‌خواد؛ کاربَلَدی می‌خواد که اگه خواستی راه و رسمشُ برات می‌نویسم.

دوست داری یه گروهی از دوستان رو تشکیل بدی و با هم پیشرفت کنید و موفق بشید؟

4.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

می‌تونی از خود اون کسایی که بهشون کمک می‌کنی، نیرو تربیت کنی.

فعال‌سازی نیروها با ارتباط تعاملی و دوطرفه

یه آدم حرفه‌ای، دستوری کار نمی‌کنه؛ یعنی یه طرفه برخورد نمی‌کنه؛ کارها رو با دستور و فرمان دادن پیش نمی‌بره؛ این که او بگه و بقیه عمل کنن؛ بلکه با تعامل و ایجاد فضای همکاری، طوری کارها رو مدیریت می‌کنه که همه با هم مشارکت داشته باشن و هر کسی یه گوشه‌ای از کار رو با علاقه و با سلیقه خودش انجام بده.

مثلاً می‌خواهید یه جشن نیمه شعبان راه بیاندازید؛ دوستان، بچه‌های محل و حتی کودکان رو جمع می‌کنید؛ به هر کدومشون می‌گی: «دوست داری چه کاری رو انجام بدی؟» یکی می‌گه: «من می‌خوام تزئینات رو بر عهده بگیرم.» یکی دیگه می‌گه: «من مداح رو می‌شناسم، خودم دعوتش می‌کنم.» یکی می‌گه: «من نظرم اینه که بچه‌ها رو جمع کنیم «سلام فرمانده» رو با هم بخونن!»؛ از بچه‌هایی که اونجا هستن می‌پرسی: «بچه‌ها! دوست دارین سرود «سلام فرمانده» رو بخونید؟» بچه می‌گن: «بــــله»؛ اون یکی می‌گه: «من بچه‌ها رو آموزش می‌دم که چطوری سرود بخونن.» و به همین منوال برنامه جشن چیده می‌شه و همه با علاقه و با هماهنگی با هم کار می‌کنن.

این جوری نیروها هر کدومشون به نوبه خودشون تجربه جدیدی پیدا می‌کنن؛ رشد می‌کنن؛ و آروم آورم ساخته می‌شن.

به این می‌گن «نیروسازی»؛ یعنی چند نفر رو مثل خودت تربیت کنی.

آدمای حرفه‌ای تو کارشون هم دیگران رو فعال می‌کنن و هم فرصت می‌دهند که تجربه کنن و رشد کنن و ساخته بشن.

گرفتی چی گفتم؟

5.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

نظراتت رو برامون ارسال کن تا قدم به قدم پیش بریم.

موفق و پیروز باشید!

[1]. كَما تُعينُ تُعانُ. (غررالحكم و دررالكلم: ح ۷۲۰۹)

[2]. اللَّهُ في عَونِ المُؤمِنِ ، مادامَ المُؤمِنُ في عَونِ أخيهِ. (بحار الأنوار: ج ۷۴، ص ۳۲۲)

[3]. إنَّ لِلّهِ عِباداً فِي الأرضِ يَسعَونَ في حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ يَومَ القِيامَةِ. (الكافي: ج ۲، ص ۱۹۷)